Uit mijn schrijfboek van een poos geleden:
wegvluchten
wil ik
onzeker voel ik
me, maar ik blijf
hier
Wegvluchten en onzekerheid, alsof het een personage is, dat vlak voor me zit. Ik voel haar. En ik ben haar niet. Ik blij gewoon hier. Ik ga door op mijn weg. Ik ga door in eindeloos genieten en proberen. In strompelen en struikelen. Vallen, opstaan, verder gaan. “Moet je niet iets doen?” vraagt ze me. Wegvluchten en onzekerheid: ze praat steeds tegen me, op een dreun.
Ik zie haar en voel haar. En ik ben haar niet. Want voor ik het weet, ben ik strategieën aan het bedenken. Om beter te doen, beter te zijn, mezelf anders neer te zetten. Je moet ook… En bedenk dan ook… Want vroeger, weet je nog, toen… En zo meteen, later, dan moet je wel bedenken dat…
Ach, dat hoofd dat hoofd. Dat wil zo veel dingen voor me oplossen. Maar soms is de oplossing niet aanwezig. Zit het hem in: aanvaarden wat er is. Aanwezig zijn in het hier en nu, bij mijn gevoel. Zonder oordeel, zonder veroordelen. Aanwezig zijn in het hier en nu en aanvaarden. Aanvaarden wat er is. Onzekerheid en het gevoel weg te willen vluchten. Zucht. Het vervliegt al. Ik ben hier.
Aanvaarden: wat een klus!
Aanvaarden: nog niet zo makkelijk. Sterker nog, soms kan het een hele klus zijn. Wees maar eens helemaal aanwezig in je lijf, bij je gevoel. Ook als het onaangenaam is. En daar dan geen oordeel over hebben.
Wat een klus! Zo blijkt ook als we met elkaar delen in Op Reis met je Stem 2.0, waarbij de eerste avond draait om ‘aanvaarden’. Aanwezig zijn in het hier en nu en aanvaarden wat er is: dat gevoel van angst, de beklemming, de weerstand. We ervaren dat het fijn is als er iemand bij je aanwezig is die uitstraalt: Jij bent helemaal welkom. Iemand die zonder oordeel bij jou aanwezig is, met liefdevolle ogen.
Aanwezig zijn in het hier en nu
Moet je maar eens opletten hoe vaak je in je gedachten ongemerkt verplaatst in tijd naar vroeger of later. Naar gisteren, vorige week of een paar jaar geleden. Naar zo meteen, vanavond, volgende week, over een half jaar. En die gedachten die verplaatsen in tijd roepen vervolgens heel vaak weer gevoelens en emoties op. En die roepen weer gedachtes op. En zo ontstaat er een cirkel van gedachten en gevoelens, en leven we niet NU.
In het hier en nu is het heel goed toeven. In het NU is er veel te beleven. En in het NU kun je aanvaarden wat er in jou is. En mochten dat pijnlijke gevoelens zijn, ervaar ze simpelweg en neem ze waar. Zink er niet in weg, maar aanvaard. Het helpt om daarbij te neuriën of een simpele toon te zingen.
Ruimte
Aanwezig zijn en aanvaarden – als je dat steeds vaker doet, dan zul je merken dat er ruimte in jou ontstaat. Ruimte voor je verlangens. Ruimte om te leven.
Vind je dit nu interessant, dan heb ik hier een oefening voor je, die ik ook gegeven heb aan de deelnemers van Op Reis met je Stem (die ik zelf ooit kreeg tijdens de stembevrijdersopleiding en die mij veel gebracht heeft). Doe er je voordeel mee:
Oefening: aanwezig zijn in het hier en nu
Ga de komende tijd een paar keer per week ergens rustig zitten of staan. Maak contact met de verticale lijn in jou. Voel van voet tot kruin hoe je lijf voelt, waar je weerstand voelt, pijn, ontspanning, warmte, kou, etc.
Aanvaard, ofwel: neem waar wat zich aandient. Oordeel niet wanneer die aanvaarding moeite blijkt te kosten en aanvaard het oordeel dat er niettemin toch is. Neurie naar de plek toe die om aandacht vraagt en kijk ernaar, met zachte ogen.
Pijn, angst, beklemming, blokkades? Aanvaarden daarvan en daarin aanwezig zijn lukt soms niet alleen. Mocht jij zo’n iemand zijn en loop je hier mee rond: ik werk vaak 1-op-1 met mensen. Welkom voor een uitprobeer-sessie of een losse 1-op-1 sessie. Maak HIER een afspraak.
In juni/juli gaan we weer een nieuwe reis maken. Op reis met je Stem 2.0. Zeven donderdagavonden, de precieze data zijn nog niet bekend. Ben je geïnteresseerd of weet je nu al dat je wilt meedoen? Laat het me weten, stuur een mailtje of appje: 06 199 79 101 of judith@hartlichtenleven.nl
