Een ruis op de achtergrond
Alsof de afzuigkap aanstaat. Een constante ruis op de achtergrond. En als je hem dan uitzet, dan slaak je een zucht van verlichting. Aaaahhhh.
Of iemand vergeet de ventilator in de badkamer uit te zetten. De lucht gevuld met een constant zoemen. Soms heb ik het in eerste instantie niet eens in de gaten. Wat een heerlijke rust als ik hem uitzet. Alsof ik dan pas voel hoe overbelast mijn systeem kan raken met een constant aanwezige prikkel.
Misschien herken je het wel. Zo’n geluid dat op de achtergrond aanwezig is. Voor korte of langere tijd. Soms vergeet je het. Vaak ook niet. Het kan bloedirritant zijn. Het heien een paar honderd meter verderop, want ze bouwen een nieuwe wijk. De schuurmachine van de buurman, die zijn tuinset aan het opknappen is. Het geluid van langs-zoevende auto’s van de autoweg, als de wind verkeerd staat. En altijd die opluchting. Aaaaahhh. Stilte.
Niet alleen geluiden…
Maar wat nou als het niet alleen geluid is dat op de achtergrond aanwezig is? Als het ook gedachten kunnen zijn, gebeurtenissen of gevoelens, die contant met je meedraaien op de achtergrond:
- zorgen over je toekomst, je werk, je kinderen of je partner;
- verdriet om je overleden lief,
- verdriet om je ouders, je kinderen, een vriend;
- onbewuste programma’s of trauma’s die met je meedraaien, van vorige generaties (of soms zelfs: vorige levens).
In dit blog twee voorbeelden uit de praktijk!
Voorbeeld 1: Mijn kinderen doen examens
Ja, twee van mijn drie kinderen hebben hun examens gedaan deze weken. Nu ik dit schrijf, op maandag, is de laatste dag. En weet je, ik kan niets doen. Zij moeten het zelf bolwerken. Zij moeten leren, leren, leren. Zij moeten gemotiveerd doorgaan. Ik sta aan de zijlijn.
Op Facebook zie ik nog een foto van de gezonde snacks die een moeder speciaal voor haar examenkandidaat klaarzet. Oja, ze extra verwennen, dat kan natuurlijk. Maar ik vind het eigenlijk niet echt nodig. Ik begrijp het wel: het is de liefde voor je kinderen en de onmacht. Nee, ik kan niets uit handen nemen. Vinden ze een vak moeilijk? Ik kan het niet even uitleggen, want ik heb er niet zoveel kaas (meer) van gegeten. Machteloos ben ik in dat opzicht.
En de hele dag zijn die twee lieverds en hun examens bij mij in mijn hoofd aanwezig, als een soort draaiende app in mijn hoofd die niet zo makkelijk in de sluimerstand kan. Ruis. Zo was het de afgelopen weken bij me. Er was iets constant bezig, waardoor ik minder makkelijk aanwezig kon zijn in het Hier en Nu. Nee, niet heel belemmerend, maar toch zeker wel storend. Ik voel me vaker dan anders onzeker en geïrriteerd.
Mijn workshop Lied van je Hart ging bijvoorbeeld niet door. Een gebrek aan interesse en belangstelling was het volgens mij niet, maar toch… te weinig mensen en op het laatste moment nog een afmelding. Ik voelde me onzekerder dan anders. En heel teleurgesteld. Het is net alsof ‘die constant draaiende app’ me kwetsbaarder maakt voor de werkelijkheid.
Voorbeeld 2: “Mijn hart doet zo’n pijn”
Mijn vriendin Nancy heeft elf maanden geleden haar man plotseling verloren. Een paar dagen geleden sprak ik haar aan de telefoon. Het missen, het verdriet om haar lief, de pijn ervan: het is constant voelbaar. De hele tijd, de hele dag. Erger dan constante ruis.
Ze vertelt me dat ze ervaart dat er verschillende lagen zijn van verdriet en rouw waar ze doorheen gaat. In het begin was het vooral de Liefde die ze voelde, die ze kon zingen. Zoveel liefde die ze nog steeds in stromen voelde. Nu is ze gekomen bij een laag van intense hartenpijn. Het doet gewoon fysiek pijn. “Judith, mijn hart doet zo’n pijn.”
Ze kan de hele dag wel huilen, om de kleinste dingen, maar dat wil ze niet. Want misschien weet je dat zelf wel: het missen zit vaak juist in de heel kleine dingen. De aai over je schouders, het overleggen over ‘wat zullen we eten vanavond’, het even je hart luchten als je uit je werk komt en er is iets rottigs gebeurd.
Nancy vertelt hoe ze op verschillende vlakken in haar leven allerlei brandhaartjes heeft moeten blussen in de afgelopen weken. Het was zwaar. Geldzaken, werkzaken. Verkeerd begrepen worden, niet-soepele communicatie… Haar hoofd draaide overuren.
Terwijl die hartenpijn er ook nog steeds is. Maar die wil je ook niet de hele tijd voelen. Je wil ook niet de hele tijd alleen maar huilen. Laat staan het als een excuus gebruiken. Maar het is er wel. En misschien ben je daardoor ook wel kwetsbaarder dan normaal. Is het je eerder te veel.
Hoe herken jij deze ruis?
Heb jij ook zo’n aanwezige ruis in je leven? Dit waren twee voorbeelden, maar ik had er makkelijk vijf kunnen geven. Ik heb het niet gehad over ‘heel streng zijn voor jezelf bij alles wat je doet’; ‘bijkomen uit een burn-out’; blokkades in jezelf die constant voelbaar zijn; een lijf dat van zich laat horen in pijn of tinnitus; jezelf steeds maar te dik vinden, net als de generaties voor jou…
Waardoor het zomaar zou kunnen dat je kwetsbaarder bent dan anders. Gevoeliger dan anders. Of waardoor je hoofd juist veel meer aanwezig is en het overneemt. Dat je uit het Hier en Nu gaat. Meer in het Moeten: ‘Ik zou ook eigenlijk moeten…’ en ‘Ik moet ook veel vaker…’ Meer in het oordeel: ‘Ik ben ook schuldig…’ en ‘Had ik maar…’
Wat helpt je tegen die ruis?
Wat mij helpt is bewustwording. Lezen en horen dat ik niet de enige ben. Me realiseren dat het inderdaad zo werkt bij mij. En dat het fijn is om de draaiende app even bewust in de sluimerstand te zetten, door te wandelen, te zingen, te delen met een vriendin. Contact van hart tot hart. Dat is al zo fijn! Dat ik niet de enige ben. Dat er iemand is die er misschien geen bal van snapt, maar die het wel begrijpt.
Maar dat het ook fijn is om even heel bewust de tijd te nemen om juist wel in te zoomen op de ruis, op de draaiende app. Wat dat ook is: verdriet of boosheid, zorgen en onzekerheid, fysieke pijn… het wil gevoeld worden. Het wil gezien en gehoord worden. Geef er ruimte aan. Op jouw eigen manier. Juist dan zul je merken dat het lichter voor je wordt. Want alles wat je weg wilt stoppen, kom juist wel iedere keer bij je omhoog, het is juist aanwezig.
Schilder en teken, deel en praat erover, voel en ervaar. Zing. Stop het niet weg, maar geef het ruimte. En ervaar daar dan de vrijheid in van het mens-zijn.
Mens: met heel je Hart. Lichter Leven.
Herkenbaar, die constant draaiende app die niet in de sluimerstand wil? Iets wat de hele tijd maar op de achtergrond bij jou aanwezig is, waardoor jij je kwetsbaarder voelt dan anders?
Wil je daar iets mee? Kom eens bij me langs voor een losse sessie. Stembevrijding, opstellingenwerk, Reiki met Klank, Lied van je Voorouders… een combinatie van dat alles… Een sessie bij mij met ‘het sausje Judith’, zodat jij weer in vrijheid in het hier en nu kunt zijn. Met alles erop en eraan.
Neem hier contact op, of bel of app gewoon: 06 19979101
