Ik schreef er al eerder over: mijn zoon vervolgde zijn onderwijs carrière op het Agora Leiden. Hoe is het nu met hem? En hoe is het nu met zijn ouders? Kortom: wat zijn onze ervaringen met Agora onderwijs?
Hoe heeft je zoon het op Agora?
“En hoe is het nu, met je zoon? Hoe heeft hij het op Agora Leiden?” Die vraag wordt me de laatste tijd regelmatig gesteld. Hoe het is met hem? Kan het én goed én wennen zijn? Alles tegelijkertijd: lekker in zijn vel, vrolijk op school, moe thuis komen, soms echt niet weten hoe aan de slag te gaan, soms lekker in de flow. Gewoon wennen dus, maar vol vertrouwen.
“Hoe is het nu voor jou?, een zoon op Agora?” Die vraag wordt me gek genoeg eigenlijk niet gesteld. Terwijl ik daarover al een boek zou kunnen schrijven. Nou ja, dat is wellicht overdreven. Maar oh, wat is Agora anders en wat vergt het dus ook loslaten. Loslaten van alles wat ik gewend ben van een school, van vakken, van toetsen. Ik ben hartstikke ruimdenkend, vind ik zelf. Ja! Ik wil echt het klassieke systeem loslaten, omdat ik geloof dat dat voor veel kinderen, zeker voor mijn zoon, een betere manier van onderwijs volgen is. Onderwijs dat uitgaat van de motivatie van het kind zelf. Onderwijs van oplossingen en mogelijkheden, van Wat Werkt Wel? Ach, ik geloof er zo in, dat dit het beste in een kind naar boven kan halen! Dat is echt mijn missie.
Mayonaise in mijn kop
Maar, maar, maar! Ik ben zelf opgegroeid in het oude systeem. En ik heb zelf als docent gefunctioneerd in het oude systeem. Ik ben voor een deel ook doordrongen van toetsen, resultaten, huiswerk maken, huiswerk leren… En niet alleen ik, maar ook het familiesysteem waar ik uit kom. En dat niet alleen, maar ook in onze maatschappij draait het om resultaten, toetsen, hard werken, gewoon je schouders eronder zetten. Hoe ruimdenkend ik ook ben, hoe enthousiast ik ook ben voor het Agora-onderwijs, toch heb ik het ook. Mayonaise in mijn kop.
Beluister maar eens de Tjipcast, een podcast van Tjip de Jong, aflevering 032, met Sjef Drummen. Een van de Agora-oprichters van het eerste uur. Hij zegt dat zo mooi: we hebben allemaal mayonaise in ons hoofd. We zijn nu eenmaal doordrongen van vakken en opdrachten en toetsen en resultaten.
Als mijn zoon ’s middags thuis kwam, moe van de dag, dan werd hij in de eerste weken onderworpen aan mijn vragenvuur. Wat heb je gedaan vandaag? Heb je nog wat geleerd? Aan welke challenge heb je gewerkt? “Ehmm.. nou… vandaag… heb ik eigenlijk… nou… ik weet niet echt. Ik kon niet echt iets doen.” Het is natuurlijk heel erg irritant, om zo’n moeder gelijk als je thuis komt op je nek te krijgen. Dat snap ik ook heus wel. Maar ik ben ook zoooo nieuwsgierig!
Tegenwoordig is er al heel wat mayonaise weg hoor, en wil ik gewoon moeder voor hem zijn, en uitstralen: hier is het oké, alles is goed en: jij bent in staat om zelf je verantwoordelijkheid te nemen en daar mag je ook in leren. Jij bent welkom. Kom maar als je me nodig hebt.
Onze eigen ervaringen met Agora onderwijs
Want eerlijk? Met name de eerste weken rommelde het bij mij van binnen: hebben we er echt wel goed aan gedaan? ‘Hij krijgt nu al wekenlang geen wiskunde, Engels, Nederlands, geen biologie of geschiedenis of wat dan ook voor vak. Zou al zijn met moeite opgedane kennis en vaardigheden op de basisschool nu niet enorm achteruit gaan? Heeft hij niet veel meer structuur en sturing nodig?’ De vraag en de opdracht aan ons als ouders was nadrukkelijk: mag hij ook lanterfanten van ons? Mag hij de tijd nemen om te ontdekken wat bij hem past, welke manier goed is voor hem?
Mayonaise in mijn kop. Ja, echt hoor. Want ‘je best doen’, ‘goede cijfers halen’, ‘veel huiswerk maken en leren’, ‘gehoorzaam zijn, ondanks wat je zelf zou willen’, ‘niet zeuren maar gewoon doorgaan en opletten’… dat zat nog zo in mijn systeem, ondanks mijn ruimdenkendheid. Vermengd met een dosis wantrouwen richting onderwijs in het algemeen (want: zien ze echt wel mijn kind, of zien ze alleen maar de problemen?), wantrouwen dat nog stamt uit mijn eigen tijd op school. Dat zat in mijn systeem, en natuurlijk ook in het systeem van mijn man. En ook vanzelfsprekend een beetje in het systeem van mijn zoon. Die neemt ook zijn eigen ervaringen op de basisschool mee, van je best doen in Hoe Het Hoort. Afkicken dus. Niet alleen hij, maar ook wij, wij samen.
Nu heeft mijn zoon onlangs aangegeven toch echt wel wiskunde en Engels te willen leren. Hij is er gemotiveerd voor en zoekt samen met zijn coach naar een manier om deze vakken aan te vliegen, een manier die bij hem past. Daarnaast is hij bezig met nog een paar andere challenges. Zo mooi divers. Dat zijn dus werkelijk onze ervaringen van Agora Onderwijs:
Loslaten, gunnen, vertrouwen opbouwen.
Je kind steeds meer zelf verantwoordelijkheid zien nemen voor zijn eigen leerproces.
Het enthousiasme voelen van de missie van Agora-onderwijs, die in feite ook mijn eigen missie is.
De inzet zien en beleven van de betrokken coaches van Agora Leiden.
De eerste afgeronde challenge
Het succes vieren van de eerste afgeronde challenge (in oktober 2020): wat zijn de voor- en nadelen van een groendak? Hoe leg je een groendak aan? Mijn zoon kan je er alles over vertellen!
