Mijn blog bevat deze keer een uitgebreid verslag van een bijzondere Lied van je Voorouders – sessie. Veel mensen hebben geen idee wat het is en hoe het werkt en waarom je bij mij zou komen voor zo’n sessie. Het is bijzonder en bijzonder helend. En ik heb ruimte om wat vaker van deze (losse) sessies te geven.
Het lied van je voorouders – een voorbeeld
Alleen het eigen dragen maakt sterk
Herken je dit?
- Eenzaamheid:
Soms word je overvallen door een groot gevoel van eenzaamheid. Je bent alleen. Een buitenstaander. En het voelt eenzaam. Het kan je soms echt overweldigen.
- Zwaarte:
Je weet het en het voelt bekend: je draagt een zwaarte met je mee. Een zwarte zwaarte, die al een leven lang met je meegaat. Je hebt er waarschijnlijk al vaker mee gewerkt om de zwaarte te onderzoeken, maar weg is het niet gegaan. Een groot verdriet, waar je je vinger niet op kan leggen.
- Angst:
Misschien is het al veel langer bij je dan je lief is. Het houdt je tegen in belangrijke en minder belangrijke keuzes. Je lichaam reageert erop. Je bent bang. Er is een angst die steeds voelbaarder wordt, ontzettend groot en aanwezig. Maar ja, je hebt geen paniekaanvallen ofzo. Het is heus niet zo erg. Het zal wel normaal zijn. Nee, natuurlijk ga je niet naar een huisarts, psycholoog of therapeut. Het hoort nou eenmaal bij je, die angst.
- Anders:
Of een andere emotie. Meestal wel onder controle, maar toch kan hij je op momenten overvallen.
Gevoelens groter dan jijzelf
Herkenbaar? Het zou zo maar kunnen. Wij mensen zijn zo gevoelig! We voelen vaak veel meer dan we ons aanvankelijk bewust zijn. In de regel is het zo dat we eraan voorbij gaan, aan die moeilijke gevoelens. Maar ons lichaam weet, en slaat op. The body is wise.
Het is maar al te vaak zo dat we gevoelens met ons meedragen die veel groter zijn dan onszelf. We weten niet beter. Ik niet. Jij niet. En het leven gaat toch goed?
“Nu wil ik er iets mee.”
Maar soms heb je er gewoon genoeg van. En dan is het moment aangebroken om er eens wat beter en meer naar te kijken. Dat gold in ieder geval voor mij. Er überhaupt over praten met iemand die me begreep – dat was een eerste, belangrijke en moeilijke stap.
Want het leven gaat toch prima? Er is toch niets ernstigs aan de hand? Wat heb ik nou te klagen? Ik heb niet eens een of ander ernstig trauma meegemaakt. “Stel je niet aan en ga door met leven.” Zo zei ik keer op keer tegen mezelf van binnen. Maar op een gegeven moment voel je dat de eenzaamheid, het verdriet of de angst (of een andere emotie) je echt in de weg begint te zitten. Het is groter dan jijzelf, groter dan nodig. Je weet dan gewoon: nu wil ik er iets mee.
En dan? Soms komen mensen bij mij
En dan? Er zijn ongelooflijk veel mogelijkheden. Je kunt naar de huisarts, de psycholoog, een therapeut. Je kunt ernaar kijken middels een opstelling, kunstzinnige therapie, regressie, of via andere manieren en wegen.
Soms komen mensen bij mij. En dan zijn ze hartstikke welkom, want meestal klopt het. Het is gewoonweg de bedoeling. Nee, bij mij geen route volgens het boekje. Want in eerste instantie luister ik gewoonweg naar jou en jouw verhaal, ik stel je wat vragen. En ik stem af en ik voel. Ik stem af op jouw energie en het wetende veld en ik vraag daarbij altijd om hulp van boven, want ik werk samen met mijn gids, die mij helpt om intuïtief te werken.
In zo’n sessie werk ik met opstellingen, stembevrijding, helende klanken, reiki, afstemmingen op het veld van de voorouders. Meestal totaal niet voorspelbaar (en dat blijkt heel krachtig). Iedere sessie is anders. Hoe gaat het dan in zijn werk, vragen mensen me soms nieuwsgierig. Ik wil jullie (uiteraard met toestemming) vertellen over een zo’n sessie. Een voorbeeld.
Een sessie ‘Het Lied van je Voorouders’
Ingezoomd op een sessie: meegedragen angst
Ze vertelt dat ze zich de laatste maanden steeds bewuster is van een angst die ze bij zich draagt. Angst die vertrouwd voelt, die bij haar hoort, maar die haar steeds meer in de weg zit. Ze heeft er al wel eerder mee gewerkt in haar persoonlijke ontwikkeling, maar nu voelt ze dat ze op een diepere laag hiermee aan de slag wil. Centraal staat voor haar de vraag: is het wel helemaal van mij, die angst? Is het niet ook de angst van mijn moeder die ik met me meedraag? Het lijkt logisch om voor een sessie ‘Lied van je Voorouders’ te kiezen.
Samen verkennen we deze ingebrachte vraag. Is het een probleem? Hoe belemmert het je dan? Hoe zou je het willen? Hoe zou je leven anders zijn zonder deze meegedragen angst?
In het hier en nu – het lijf
Intuïtief ga ik vervolgens aan het werk, in deze ‘Het lied van je voorouders’-sessie. Afstemmen, opstelling, stembevrijding: het gaat een mix worden van alles en misschien meer. We beginnen met een meditatieve oefening om meer in het lijf te komen, het gesprek van ons af te schudden. Om helemaal in het hier en nu te zijn. Voor de client belangrijk, en zeker ook voor mij, omdat ik dan veel beter mijn ingevingen (en de stem van mijn gids) kan volgen.
Hoe ziet deze angst eruit? Waar in je lijf voel je hem? “Het is een grote, zwarte wolk, die vastzit aan mijn hart en vandaaruit mijn lijf uitgaat. De wolk zit voor mijn hart, mijn keel en mijn gezicht. Ik kan er net wel, net niet overheen kijken. Hij zit enorm in de weg.”
Inzoomen op de zwarte wolk van angst
Oké, bekijk deze zwarte wolk maar eens goed en zoom eens in op dat stukje dat van jou is. Stem eens af op dat deel dat bij jou hoort, op jouw angst. Deze client is bekend met stembevrijding en ik weet van haar dat zingen een makkelijke ingang en hulpbron voor haar is. Ik zeg haar dus: Zing maar eens dat deel van die wolk dat van jou is. Alleen van jou. Ze begint aanvankelijk aarzelend te zingen, zonder woorden, met alleen klanken. Aaaah. Oooooh. Het voelt kwetsbaar en klein, en tegelijkertijd stevig en krachtig. Dit is van haar. Alleen van haar.
Wat fijn om je zo te horen. Hoe was dit voor jou? Ik voel mee en resoneer mee. Vervolgens geef ik de volgende opdracht. Stem eens af op dat deel van de wolk, dat van jouw moeder is. Welke vorm, hoe ziet dat deel eruit? En even later: geef eens klank aan dat stuk, aan de angst van je moeder, die jij bij je draagt.
We naderen de bron van de angst
En zo duiken we als het ware steeds dieper in de wolk. We verkennen, bekijken, voelen en geven er geluid aan. Tijdens het zingen komen er beelden langs, zowel bij haar als bij mij. We zijn samen het wetende veld ingedoken. Bij de oma komen we een paar verzwegen, o zo pijnlijke miskramen tegen. En bij elke volgende zwangerschap de angst dat het weer zal gebeuren.
Bij de vierde en de vijfde generatie voormoeders voelen we beiden een inktzwarte, pijnlijke gebeurtenis. Wat het precies is geweest – geen idee. Een afschuwelijke daad van misbruik? We stuiten op een stevig gebouwde muur. Een dikke beschermlaag. Mijn client lukt het uiteindelijk om de muur omver te zingen. We voelen beiden: nu we zijn bij de bron van de zwarte angstwolk aanbeland.
De terugweg: dwars door tijd en ruimte
Dan is het tijd voor de terugweg. Dwars door tijd en ruimte heen, weer terug langs alle generaties voormoeders. Ik neem al zingend het voortouw. Zingend ga ik iedere voormoeder langs, nog steeds zonder woorden. We eren haar, we danken haar. De client zingt zachtjes met me mee. Steeds zeg ik in gedachten: Dank je wel. We zien jou, we eren jou. Jouw angst is van jou; we laten de angst bij jou. De energetische koorden van angst snijden we al zingend door. De liefde blijft.
Bij iedere voormoeder herhaal ik al zingend dit proces. Een lied van generaties, het lied van de voorouders (de voormoeders, in dit geval). We danken en eren en voelen de liefde. De angst van iedere voormoeder laten we achter daar waar het hoort. Het wordt lichter en lichter, er komt steeds wat meer rust, balans en evenwicht in het systeem.
De wolk is weg: alleen het eigen dragen maakt sterk
“Huh? De wolk is weg. Het voelt gek, anders, raar, leeg. Lichter.” Ze is duidelijk opgelucht, maar ook in de war. Een vreemde gewaarwording, die vertrouwde zwarte wolk, waar ze maar net overheen kon kijken, voelde ook een beetje als een bescherming. Zij, veilig achter de wolk. Zij maakte veilige en verstandige keuzes. Maar ze LEEFDE niet ten volle. En nu… is die veilige bescherming weg. Wat nu? Het voelt nog niet af.
Vul die leegte maar op met onvoorwaardelijke Liefde en goddelijk Licht. En ze begint te zingen – hoe kan het ook anders. Een lied van Licht en Liefde. De steun van haar voormoeders is voelbaar. Ze neemt krachtig haar eigen plek in. Ze draagt alleen nog haar eigen angst. Daar heeft ze genoeg aan.
“Alleen het eigen dragen maakt sterk.” Zo heb ik het eens gelezen en gehoord. En nu is het maar weer eens al te duidelijk hoe waar deze uitspraak is.
Een paar weken later
Na een paar weken bel ik haar op, om te vragen hoe ze terugkijkt op de sessie. Heel bijzonder. Een keerpunt. “Ik ben heus nog wel eens bang en ik voel de angst zeker nog, bij tijd en wijle. Maar het is mijn eigen angst. Het is geen zwarte wolk meer, die me bijna letterlijk in de weg zit. Ik kan veel beter de liefde voelen, mijn hart voelen, moedige keuzes maken. En ik voel me gek genoeg veel meer verbonden met mijn voormoeders dan voorheen. Ik weet me echt gesteund en dat helpt me ontzettend.”
Conclusie
Het is echt maar al te vaak zo dat we gevoelens met ons meedragen die veel groter zijn dan onszelf. We weten niet beter. Ik niet. Jij niet. En het leven gaat toch goed? Maar soms heb je er gewoon genoeg van. En dan is het moment aangebroken om er eens wat beter en meer naar te kijken. Op een gegeven moment voel je dat de eenzaamheid, het verdriet of de angst (of een andere emotie) je echt in de weg begint te zitten. Het is groter dan jijzelf, groter dan nodig. Je weet dan gewoon: “Nu wil ik er iets mee, want ik wil LEVEN, echt LEVEN.”
Ik zou dan zeggen: praat erover, zoek hulp, schakel een therapeut, een psycholoog, een coach in. En als je kriebels voelt bij míjn verhaal, een tinteling van binnen, een sprongetje van je hart – weet dan: misschien is het wel de bedoeling dat je bij mij aanklopt. Je bent van harte welkom.
Liefs!
Judith
Maakte jouw hart een sprongetje bij dit verhaal? Welkom voor een gratis en vrijblijvend gesprek, waarin we bekijken wat voor jou fijn zou zijn.
Bijvoorbeeld een speciaal op jou afgestemde sessie Lied van je voorouders.
