Wat doen die dahlia-knollen daar in de gang?”
Shit! Het vriest al! – Mijn partner en ik zitten ’s avonds om half 11 op de bank. Kaarsje aan, theetje erbij met een klein glaasje whisky ernaast. Ik kruip nog eens diep weg in de bank, onder mijn dekentje met mijn boek. Dan hoor ik hem zeggen: “Shit, het vriest al. Verdorie, mijn dahlia-knollen staan nog op de tuin. Tja, ik ga ze toch maar even halen.” Een half uur later komt hij aan met een paar grote, zware kratten vol met dahlia-knollen. Want, nee, die kunnen niet tegen de vorst. Er staan twee kratten in de gang en een kruiwagen in de woonkamer…
We hebben even zo gauw niet echt een goede plek voor die dingen, dus we laten ze gewoon maar even staan. Het staat wel een beetje in de weg, maar het moet maar even zo. De volgende dag komen mijn ouders langs.
Er zijn dan meerdere scenario’s denkbaar. Voor welk scenario kies jij?
Scenario 1: niet goed genoeg
Een half uur van te voren krijg ik ineens de zenuwen. Oh! Wat is het nog een zooi. Ik kijk de woonkamer nog eens goed rond. Ik spot nog wat kruimels van het ontbijt op de tafel. Dit is niet goed genoeg. Er liggen een paar kaaskorstjes op de grond onder de stoel van een van de kinderen. De koffiekopjes staan nog naast de bank. De stofzuiger midden in de kamer roept me toe dat hij heel graag gebruikt wil worden. En is de wc wel schoon? En WAT DOEN DIE ***DAHLIA-KNOLLEN DAAR IN DE GANG?!!!!!!
Mijn ademhaling gaat ineens sneller en hij zit een stuk hoger in mijn borst. Ik merk dat mijn rug zich ongemerkt heeft aangespannen, ik voel ook mijn hart snel kloppen. STRESS! Want, oei mijn ouders komen langs en dan moet de boel er wel een beetje opgeruimd uitzien natuurlijk! Anders zullen ze wel denken… Supergestrest begin ik op te ruimen. Ik ben me niet bewust van het onbewuste stemmetje in mijn hoofd: ‘Judith, het moet wel netjes zijn, anders ben je mislukt, niet goed genoeg.’
Scenario 2: nou ja, boeien!
Een half uur van te voren kijk ik op mijn horloge. Wat leuk dat mijn ouders zo even komen! Ik zie voor me hoe ik zodirect even met ze een bakkie drink aan tafel. Even vertellen over mijn weekend, daar verheug ik me op. Ik heb namelijk een reiki-cursus gevolgd waarover ik graag even klets met mijn moeder. Daarnaast ben ik ook benieuwd wat zij hebben gedaan. Op mijn gemakje loop ik naar de tafel, haal de kruimels ervan af en ik ruim de kaaskorstjes even op. Ik zet alvast een bakkie. Glimlachend loop ik naar de deur. Oja, die knollen staan er nog. Nou ja, boeien! Anders zouden ze bevroren zijn, dan heb je er ook niks meer aan. Zonde. Relaxed doe ik open.
Welk scenario kies jij?
Nou, voor welk scenario ga jij? Ik ben jaren voor het eerste scenario gegaan. Ja echt.
De stress en spanning die ik ervaarde in dit soort situaties! Ik heb van huis uit meegekregen dat het belangrijk is om altijd de boel aan kant te hebben, dat het netjes moet zijn en opgeruimd en schoon. En er is dus een tijd geweest dat ik dat altijd onbewust nastreefde. Ik was pas goed genoeg als mijn huis opgeruimd, schoon en netjes was. Als dat niet lukte, voelde ik mezelf mislukt. Niet goed genoeg.
Hoewel ik zeker niet beweer dat ik verlicht en getransformeerd ben, durf ik hier wel te zeggen dat ik tegenwoordig volmondig ga voor scenario 2. Nee, er zijn vast nog wel regels en familiepatronen waar ik me nog minder vrij voel, maar zeker als het gaat over opruimen voel ik me echt vrij.
Hoe het afliep met de knollen
Ik laat mijn ouders binnen. We geven elkaar een knuffel en handen wrijvend lopen ze de kamer in. Buiten is het koud, hier is het warm. Mijn moeder snuift diep en zegt dan: “Oh, lekker je hebt koffie gezet!” Gezellig hebben we het over koetjes en kalfjes en over het weekend. Als ze weer naar huis gaan en de gang in lopen zegt mijn moeder: “Wat doen die dahlia-knollen daar in de gang?” Ik leg het uit en mijn moeder zucht alleen maar: “Pffffff. Blij dat ze niet bij mij staan.” Mijn vader vult aan: “Judith, wat ben jij toch tolerant. Dat zou mama nooit goed vinden.” Ik schiet in de lach.
Ach ja. De dahlia-knollen. Ze staan er nog steeds. Een beetje irritant begin ik het wel te vinden. Maar ja. Als ik denk aan de prachtige bloemen die eruit komen van de zomer, waar ik mijn huiskamer mee kan opfleuren, dan mogen ze toch nog wel even blijven staan.
Herken je wat ik schrijf in dit blog? Dat stemmetje dat zegt ‘je bent niet goed genoeg’? Je bent van harte welkom om er eens gratis en vrijblijvend over te sparren. Ik houd zo van verbinden, van echt contact van hart tot hart. Kunnen we samen nieuwsgierig onderzoeken wat er bij jou zou passen! Welkom om contact te leggen.
