Ik volgde een retraite rondom verlangen en gemis
Zo’n groot, verschrikkelijk verdriet. Een niet te bevatten pijn. Twee jaar geleden volgde ik een tweedaagse retraite rondom verlangen en gemis. Een hele dag stond in het teken van gemis. En er was onder ons een moeder, wiens dochter twee jaar geleden overleed. In haar was zoveel liefde voelbaar en daarmee ook zo’n groot verdriet. Ook waren er twee mensen wiens vader pas was overleden. Ook al zo’n verdriet.
De opdracht: helemaal in je gemis stappen en expressie geven aan jouw gemis, jouw verdriet en pijn. Want als je je gemis in contact brengt met anderen, kun je de steun en liefde voelen, in de ogen kijken van de andere mensen. Je pijn en verdriet, gemis blijft, maar je bent er niet meer alleen in.
Van binnen bij mij een storm aan gevoelens. Want: wat stelt mijn verdriet nou voor vergeleken bij het verlies van een van je kinderen of het verlies van een van je ouders? Mijn eigen gemis… slaat eigenlijk nergens op. Ik moet gewoon niet zeuren. Zo zei mijn hoofd tegen mij, van binnen.
Bagatelliseer jij ook je eigen verdriet, je eigen pijn?
Het zou zo maar kunnen dat het voor jou herkenbaar is: dat je je eigen gemis, pijn en verdriet bagatelliseert. Je mag het niet voelen van jezelf. Je moet tevreden zijn met je leven hoe het is: je hebt een partner, misschien heb je kinderen. Je hebt een fijne plek om te wonen, er zijn geen noemenswaardige financiële problemen. Wellicht heb je ook nog eens een goede baan. Waarom zou je in hemelsnaam verdrietig moeten zijn?
Maar diep van binnen is het er wel degelijk: dat knagende gevoel. Eigenlijk ben je niet gelukkig. Daar voel je je schuldig over, want je hebt toch niets te klagen? Diep van binnen is er een grote leegte, een eenzaamheid die je niet goed snapt: want je hebt toch alles wat je hartje begeert? Waarom dan toch dat gemis?
Ik mocht helemaal in mijn gemis stappen
Ik werd een paar jaar geleden uitgenodigd om helemaal in mijn gemis te stappen. Zachte en liefdevolle ogen keken me aan en die vertelden me dat mijn gemis ertoe deed. Dat vergelijken met anderen niet helpend voor me was. Jouw gevoel doet er toe, zo zeiden deze ogen, dus ook jouw gemis.
En wat ik al jarenlang weggestopt had, mocht er ineens helemaal zijn. Ik werd overspoeld met een gevoel van eenzaamheid en pijn. Ik voelde, ik trilde, ik gaf een kreet. “Doe je ogen maar open, en kijk me aan. Jij mag er helemaal zijn. Alles in jou doet er toe.” Ik kan niet zeggen dat het makkelijk was. Maar ik deed het. Ik voelde me naderhand vreemd, anders. Trillerig, er was iets losgekomen… tegelijkertijd stevig. Steviger dan ooit. En er was heel veel ruimte in mij.
Verdriet en pijn kun je niet vergelijken
Ik leerde iets heel belangrijks die dag: verdriet kun je niet vergelijken. Ik wist het al lang, met mijn hoofd. Maar nu ervaarde ik het ook echt. Het was vreemd, maar tegelijkertijd lekker dat mijn gemis er ook mocht zijn. Sindsdien sta ik mezelf toe het gemis, het donker vaker te voelen. Mijn gemis, mijn donker. Met het vertrouwen dat het ook weer Licht wordt.
Ook jouw pijn en verdriet hoef je niet weg te stoppen
Hoe zou dat voor jou zijn, als jouw gemis, jouw pijn en eenzaamheid er helemaal mag zijn? Want ik zeg je: Jij doet er toe. Alles in jou doet er toe. Je hoeft het niet te bagatelliseren, weg te stoppen. Je hoeft je niet altijd groot te houden, gewoon maar door te gaan. Soms is de eerste stap simpelweg Voelen. Voelen van wat er is.
Ik weet hoe onprettig dat is… soms voelt het idee alleen al zelfs onveilig. Of het lijkt je simpelweg een rotidee (want dan komen er tranen, wie weet wat er dan los komt…). Toch wil ik op deze plek, in deze blog toezeggen, je met liefdevolle ogen aankijken, je uitnodigen: stap in je gemis. En weet je welkom in mijn liefdevolle ogen. Alles in jou doet er toe!
Weet je zeker ook welkom op 20 april 2023, dan organiseer ik namelijk een rouwcirkel. Een cirkel waarin jouw gemis er helemaal mag zijn, en ontvangen wordt door een kring van liefdevolle mensen. Waarin je je gedragen mag weten. We dragen elkaar. Wil je er meer over weten, bel of app of stuur me een mailtje. Of kijk hier. Jij mag er helemaal zijn!
